Atrijalni septalni defekt (ASD) predstavlja jednu od najčešće nalaženih urođenih srčanih mana kod odraslih. Defekt tipa sinus venosus je lokalizovan visoko na međupretkomorskoj pregradi, u blizini ušća vene cave superior. Najčešće je defekt interatrijalnog septuma lokalizovan u srednjem nivou septuma, i pripada tipu ostium secundum. Nisko lokalizovani defekt međupretkomorske pregrade, tipa ostium primum, često je udružen sa defektom bazalnog dela međukomorske pregrade, a može biti proširen na septalne kuspise mitralnog i trikuspidnog zaliska i uzrokovati valvulnu insuficijenciju.
Klinička slika
Deca sa ASD-om obično nemaju simptome, mada mogu pokazati blagu fizičku nerazvijenost i sklonost prema respiratornim infekcijama. Najčešće nalaz srčanog sistolnog šuma, prilikom rutinskog pregleda, skreće pažnju i navodi na dalje ispitivanje srca, kojim se postavlja dijagnoza. Kod bolesnika sa ASD-om, obično u četrdesetim godinama života dolazi do razvoja plućne arterijske hipertenzije.
Dijagnoza
Postavlja se na osnovu anamneze, pregleda, EKG-a, rendgenografije, ultrazvuka, kateterizacije srca.
Lečenje
Medikamentna terapija se sastoji od profilakse i lečenja atrijalnih poremećaja ritma (atrijalne fibrilacije i supraventrikularne tahikardije) i terapije srčane insuficijencije, ukoliko dođe do pojave ovih komplikacija.
Hirurški treba lečiti sve bolesnike sa ASD-om i značajnim levo-desnim šantom (idealno između 3. i 5. godine života). Hirurški se ASD zatvara šavom ili postavljanjem veštačkog dakronskog patcha. Operativna smrtnost je niska i iznosi manje od 1% a hirurško lečenje je uspešno i kod bolesnika starijih od 40 godina.
ceo tekst : stetoskop